Het echte Zuid-Afrika

Zaterdag zijn we opgehaald bij Old Vic om naar Schoemansdal te gaan. We werden opgehaald in een dikke BMW , een groot verschil met de soort auto, als ze die al een hebben, waar de meeste mensen in rijden. Het verbaasde me niet dat ze ons op kwamen halen met zo’n dure auto omdat we op de pabo al hadden gehoord dat mr. Mavuso waar we bij verblijven de oud burgemeester van het dorp is. Ook had Esther verteld dat ze ons waarschijnlijk ook in huis nemen voor het aanzien omdat blank hier staat voor rijk. In eerste instantie dacht ik dat mrs mavuso niet zo aardig was omdat ze een norse blik in haar ogen heeft, maar tijdens de rit hebben we goed met haar gepraat en ook met haar kunnen lachen. We arriveerden rond 4 uur bij ons ‘’thuis’’ voor deze vier maanden. Mrs mavuso liet ons het huisje zien waar wij zouden gaan wonen en hierna ook haar eigen huis. Ze is erg gastvrij en als we iets missen of er is een probleem kunnen we bij haar aankloppen, we mogen haar zelfs ’s nachts wakker bellen als we bang zijn voor de vieze insecten hier. Toen we eindelijk onze koffers uit konden pakken kwamen haar kleinkinderen steeds bij ons binnen waardoor we nog niet fatsoenlijk onze spullen uit konden pakken. Uiteindelijk viel de stroom ook nog uit en om 21.00 uur lieten ze ons eindelijk alleen. We waren toen zelfs te moe om nog te koken en zijn zo naar bed gegaan. 21.00 uur lijkt vroeg maar hier ben je kapot na een dag in deze hoge temperaturen.
De volgende dag vroeg de dochter van mrs mavuso ons of we mee naar de kerk wilden gaan en deze kans hebben we natuurlijk met beide handen aangegrepen. Dit stond ook op mijn wishlist voor hier. De kerkdienst was heel indrukwekkend, er waren sprekers die heel hard schreeuwden en gospelliedjes die iedereen meezong en waarop ze zacht mee stonden te deinen. Aan het begin van de kerkdienst stond iedereen uitgebreid te dansen en toen we binnenkwamen keek iedereen ons aan omdat ze natuurlijk goed zien dat die ‘’white people’’ niet hier vandaan komen. Na afloop van de dienst kwamen er mensen naar ons toe om ons de hand te schudden en te vertellen dat ze het leuk vonden om ons te ontmoeten. Volgens mij is het best bijzonder voor de mensen dat wij in hun dorp zijn.
Maandag moesten we vroeg opstaan om naar stage te gaan, de school begint hier om 7.00 uur dus wij stonden op om 5.30 uur. Toen we op school aankwamen hebben we een vergadering meegemaakt die verassend genoeg veel op vergaderingen in Nederland leek. De directeur geeft leraren lijsten en formulieren om in te vullen en de leraren klagen dat ze het te druk hebben. Na deze vergadering gaf een van de leraren ons een rondleiding en stelde ons voor aan alle groepen. De school heeft klassen van grade 1 tot grade 7 en ook nog grade r, dit is de echte kleuterklas. Van grade zijn 3 of 4 klassen waar ze met 40 a 50 kinderen in de klas zitten. De Bongokuhle school is een grote school met 1028 leerlingen en heeft een goede naam in Schoemansdal. De kinderen in de foundation phase, grade 1,2 & 3 krijgen les van één leerkracht en de kinderen in de intermediate phase krijgen voor elk vak een andere leerkracht. We mogen zelf gaan kiezen welk vak we gaan geven en of we dit aan grade 4,5,6 of 7 gaan geven. We mogen ook elke twee weken wisselen en aangeven als we tijd nodig hebben voor ons onderzoek, daar laat de school ons gelukkig heel vrij in. We merkten tijdens het voorstellen al een groot verschil met de leerlingen in Nederland, de kinderen luisteren goed naar de leerkracht, zitten stil en waren om het zo te zeggen goed afgericht. De man zei onze namen, daarna zei hij this is … en de kinderen riepen hard Robin of Anne. In andere klassen vroeg hij : how are you class, Kinderen in koor: we are fine how are you mister … Hij: I’m fine thank you. Ook vinden de leraren een kind hier al slecht gedrag vertonen als ze een beetje met hun potlood spelen. Zoals je ziet een groot verschil met Nederland. De school is in tegenstelling tot wat we dachten in redelijke staat. De laatste jaren krijgt de school de boeken geschonken van de overheid dus dat scheelt al een hoop. De boeken die ze krijgen gebruiken ze in delen, dus stel ze krijgen 50 boeken dan gebruiken ze er 10 totdat ze helemaal op zijn en dan pakken ze de volgende tien totdat die weer helemaal op zijn. Op deze manier doen ze zolang mogelijk met hun leermiddelen. Ook hebben de kinderen met tweeen een tafel en kunnen ze dus goed zitten. Anne en ik gaan de komende tijd goed kijken wat ze nog kunnen gebruiken omdat de situatie gelukkig minder schrijnend is dan jaren geleden en we dus niet meteen de eerste dag zien wat ze het best kunnen gebruiken.
Ik zal jullie binnenkort meer vertellen over de school en Schoemansdal, voor nu sluit ik af met enkele weetjes:

- In zuid-afrika groet je elkaar door te zeggen: Hello how are you? De ander vraagt dan i’m fine and you? En hierop antwoord je weer. Zo begroet je iedereen, dus dat is wel wat langer dan alleen hallo.
- Als je een hand schudt: je schudt de hand, pakt de duim vast en geeft nog een keer een normale handdruk.
- Als je een winkel binnenkomt nieten of plakken ze je tasje dicht dat je al hebt.
- Als je een winkel verlaat willen ze eerst het bonnetje zien van je gekochte spullen.
- De taal die in de omgeving van Nelspruit wordt gesproken is Siswati, een van de 11 oficiele talen.
- De mensen houden niet van het Zuid-Afrikaans als taal omdat dit een taal is die ze opgelegd hebben gekregen in de tijd dat ze geen vrij land waren, ze verkiezen Engels boven het Zuid-Afrikaans ook omdat dit een taal is die in heel de wereld gesproken wordt. Iedereen spreekt Engels.
- Zuid-Afrikanen zijn heel gastvrij en doen alles voor hun gasten.
- Mensen hebben weinig geld maar hebben allemaal een of meer mobieltjes.
- In de kerk ziet iedereen er tiptop uit hoe arm ze ook zijn, hoewel het ook veel schijn is zoals plastic armbanden die je in Nederland uit een automaat haalt.
- Je soms in het Engels gaat denken als je veel Engels spreekt…
Ik hou jullie op de hoogte en zal deze lijst met weetjes nog veel langer maken!
See you soon!
x