Meetings, meetings, meetings

Meeting, een veelgebruikt woord op deze school. Bijna elke week hebben we wel 1 of 2 vergaderingen in de ochtend tijdens ons eerste lesuur. We zouden eigenlijk les moeten geven, maar de meetings zijn belangrijker dus moeten de kinderen maar wachten tot de leerkrachten klaar zijn. Een meeting gaat bijna altijd over dezelfde dingen: de directeur verteld dat we meer huiswerk moeten opgeven, beter moeten nakijken en dat de resultaten beter moeten. Voor ons zijn de meetings al helemaal niet boeiend omdat hij bijna alles in het Siswati doet.

Laatst hadden we de eerste meeting die voor ons echt interessant was en waar we blij van werden. De meeting werd geleid door een van de leerkrachten die zelf op een bijeenkomst was geweest van een soort vakbond van de leerkrachten en hij moest de informatie aan zijn team doorgeven, de directeur was niet aanwezig. De leerkrachten hadden eerder aangegeven dat ze betaald wilden krijgen voor de morning en afterschoolclasses, dit zijn lessen die de leerkrachten met de leerlingen doen voor en na schooltijd om de zwakke kinderen op een hoger niveau te krijgen voor de toetsen. De leerkrachten worden door de directeur gedwongen om deze lessen te geven ook al krijgen ze niet betaald. De aanvraag om betaald te krijgen was afgewezen en er werd aangegeven dat de leerkrachten niet verzekerd zouden zijn als ze deze lessen toch gaven. De vakbond raadde de leerkrachten af om nog op deze momenten les te geven. Wij waren hierover heel enthousiast omdat we zien hoeveel werkdruk de leerkrachten opgelegd krijgen en hierover ook steeds klagen. Nu de vakbond achter ze stond konden ze tegen de directeur zeggen dat ze niet verplicht waren.
Zoals jullie weten worden de kinderen hier nog steeds gestraft door middel van slaan. Gelukkig zie ik dit niet vaak en helaas is het ook al wat normaler voor ons geworden, raar hoe snel dat gaat! In deze meeting was dit ook een heel belangrijk punt. De leerkracht nam een van de leerkrachten als voorbeeld die we vaak hebben zien slaan. Hij sprak hem op zijn gedrag aan en wilde duidelijk maken dat je hierdoor ontslagen kan worden. De leerkrachten hebben een contract ondertekend waarin staat dat ze de kinderen geen pijn zullen doen dus slaan mag gewoon niet. Hij gaf een hele preek over het slaan en Anne en ik werden daar natuurlijk heel erg blij van! Vol enthousiasme stapte ik uit de meeting maar natuurlijk waren de andere leerkrachten minder enthousiast. Zij hadden even goed op hun donder gekregen voor hun manier van werken.
Na de vakantie had ik verwacht dat er wel wat verandering in de manier van werken zou komen, maar niets was minder waar: leerkrachten vertelden ons dat ze elke ochtend in de vakantie naar school waren gekomen om het niveau van hun leerlingen bij te spijkeren.
Het slaan van leerlingen hebben we wel minder gezien, maar de vraag die bij mij opkomt is: doen ze het minder of verbergen ze het nu beter? Ik hoop het eerste want hoewel het niet toegestaan is, gebeurde het toch nog vaak… Ik zal er de komende tijd nog extra op proberen te letten.

Ook heb ik nog heel leuk nieuws, Anne en ik hebben eindelijk de boodschappen gedaan van het ingezamelde geld! We hebben het vooral besteed aan de kleuters en aan het vak lifeskills (tekenen, handvaardigheid, gym, muziek en sociaal- emotionele ontwikkeling in een). Voor lifeskills hebben we een kast aangeschaft waarin we alle spullen van lifeskills gaan doen, dit omdat overal en nergens spullen lagen. We hopen dat de leerkrachten op deze manier de spullen vaker zullen gaan gebruiken. Ook hebben we matjes, een honkbalknuppel, hoepels, springtouwen, klei, een radio met mp3 plug inn en kogelstootballen gekocht voor lifeskills.
De kleuters hadden hoognodig spullen nodig omdat er voor ongeveer 80 kinderen 1 bak blokken was en wat boerderijdieren. We hebben ze blij kunnen maken met: puzzels, educatieve spellen, een zand en watertafel + schepjes, hamertje tik en een grote bak vol met duplo. De kleuters en hun leerkrachten waren super blij toen we ze de spullen gaven. De school is erg blij met deze spullen en zijn ons en degenen die ons gesteund hebben erg dankbaar! Ook wil ik via deze weg iedereen nog een keer bedanken voor al jullie steun en hulp, we hebben de school veel mooie dingen kunnen schenken.

Ik eindig mijn verhaal vandaag met heel veel dingen die voor mij heel normaal zijn geworden maar voor jullie waarschijnlijk nog raar of verassend zullen zijn:
- Leerkrachten dragen hier zelf bijna nooit hun spullen. Kinderen moeten stoelen pakken, een boek naar de klas brengen, een wasteil vullen voor de lunch, een tafel brengen, spullen kopen op de markt enzovoort. Dit terwijl de leerkracht zelf zijn handen vrij heeft of gaat staan wachten tot de leerling het gevraagde gedaan heeft.
- De mobiele telefoons zijn hier nog belangrijker dan in Nederland, als je met iemand aan het praten bent en diegene wordt gebeld pakt hij of zij de telefoon meteen op en gaat in gesprek. Ook tijdens vergaderingen en in de klas wordt de telefoon gewoon opgenomen en het gesprek gevoerd.
- De telefoons hier zijn er in alle soorten en maten, de toestellen die we vroeger hadden en de nieuwste modellen. Ik heb al veel mooie exemplaren langs zien komen: een Nokia 3410 waarbij de toetsen eruit waren, een blackberry met een scherm vol met strepen en lijnen die steeds schokte, een man die belde door tegen de achterkant van zijn telefoon te praten en mensen die praten in de bovenkant van de telefoon waar je normaal met je oor tegenaan zit.
- De kinderen op de school bidden 3 keer per dag.
- De mensen zijn hier heel gelovig en de meeste leerkrachten zijn met Pasen drie halve dagen naar de kerk geweest.
- Je hebt in de dorpen geen echte adressen en de huizen hebben ook geen brievenbus voor hun huis staan, iedereen heeft een postbus op het postkantoor waar ze hun post ophalen.
- Langs de weg staan veel liftende mensen, die een stukje mee willen rijden.
- Op de parkeerplaatsen staan mannen die je auto in de gaten houden en je helpen met in en uit parkeren, deze mensen moet je een aantal rand geven anders laten ze het de volgende keer gewoon gebeuren als iemand je auto beschadigt of inbreekt in je auto..
- Mensen vinden ons haar erg interessant en heel mooi, ik heb weleens gehad dat ik ineens iets voelde mijn haar en dan waren het mensen die het willen voelen.

Oeps! dit was weer best wel lang, te veel te vertellen!
Jullie horen weer van me!
x Robin